Tradycyjnie w piątek wieczorem Ministerstwo Zdrowia opublikowało ważny projekt - tym razem długo wyczekiwanej ustawy o Krajowej Sieci Kardiologicznej. Działanie sieci było sprawdzane pilotażowo.

Moda na sieciowanie. Po co sieć w kardiologii?

Utworzenie Krajowej Sieci Kardiologicznej ma poprawić efektywność leczenia chorób układu krążenia (ChUK). Poprawa ta ma być odczuwalna zarówno w skali całego kraju, jak i w odniesieniu do społeczności lokalnych. Służyć ma temu standaryzacja i koordynacja procedur wysokospecjalistycznych oraz monitorowanie jakości. - (...) umożliwi to odwrócenie niekorzystnych trendów epidemiologicznych oraz pozwoli na obniżenie społecznych kosztów obciążenia ChUK - stwierdza resort zdrowia, który opracował projekt ustawy.

Krajowa sieć ma też zapewnić uporządkowanie opieki, tak aby nie pominięto żadnego z jej etapów i by przestrzegano kluczowych zaleceń, opracowanych (podobnie jak dla sieci onkologicznej) przy współpracy specjalistów różnych dziedzin medycyny. -Priorytetem w tym zakresie jest, aby każdy pacjent, niezależnie od miejsca zamieszkania otrzymywał opiekę kardiologiczną opartą o jednakowe standardy diagnostyczno-terapeutyczne, czyli jednolicie zdefiniowane ścieżki pacjenta, a system elastycznie odpowiadał na ich potrzeby - zaznacza resort zdrowia.

Ministerstwo w uzasadnieniu do ustawy wspomina m.in. o chaosie informacyjnym, braku odpowiedniej struktury relacji między placówkami medycznymi.

-Aktualnie różni świadczeniodawcy realizują poszczególne etapy procesu diagnostyczno-terapeutycznego, często przy braku ujednoliconych kluczowych zaleceń i wytycznych postępowania diagnostyczno-terapeutycznego - wspomina MZ.

Nowa organizacja i zarządzanie w opiece kardiologicznej

Ośrodkiem koordynującym całą sieć jest Narodowy Instytut Kardiologii – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie (znany szerzej jako Instytut Kardiologii w Aninie). Jest - mimo braku ustawy - bo rolę tę dostał już w pilotażu i ma ją utrzymać.

Planowane są dwa poziomy sieci. Strukturę Krajowej Sieci Kardiologicznej (KSK) będą tworzyć:

• Ośrodki Kardiologiczne I poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK, zwane dalej „OK I”,

• Ośrodki Kardiologiczne II poziomu zabezpieczenia opieki kardiologicznej, zwane dalej „OK II”.

Każdy poziom zapewnić ma kompleksowe leczenie chorób układu krążenia.

Na I poziomie (OK I) będzie realizowane m.in. leczenie z zakresu kardiologii interwencyjnej i leczenia ostrych zespołów wieńcowych, a do OK II trafią najbardziej skomplikowane procedury medyczne np. z zakresu kardiochirurgii i leczenie powikłań leczenia ChUK.

Uzupełnieniem będą ośrodki współpracujące, które w razie potrzeby zapewnią ciągłość leczenia w ramach m.in. rehabilitacji leczniczej oraz skierują pacjenta do leczenia w ramach KSK.

Placówki zakwalifikowane do Krajowej Sieci Kardiologicznej mogą tworzyć Centra Doskonałości Kardiologicznej, czyli wyspecjalizowane w diagnostyce i leczeniu określonego rodzaju lub grupy jednostek chorobowych z zakresu chorób układu krążenia (ChUK).

Co z placówkami, które do sieci się nie załapią, a opiekują się pacjentami kardiologicznymi? Mogą mieć rolę ośrodka współpracującego z siecią. Chodzi o podmioty, które mają umowy z NFZ np. na świadczenia POZ, diagnostyki kardiologicznej i leczenia kardiologicznego, rehabilitacji kardiologicznej albo opieki długoterminowej.

Dwa lata na dostosowanie

-Kwalifikacja na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej KSK będzie procesem wystandaryzowanym, opartym na obiektywnych kryteriach odnoszących się m.in. do liczby i kwalifikacji personelu medycznego oraz potencjału diagnostyczno-terapeutycznego, zapewniającego odpowiednią jakość i bezpieczeństwo udzielanych świadczeń gwarantowanych oraz liczby i rodzaju wykonywanych procedur medycznych lub liczby świadczeniobiorców [pacjentów], którym są udzielane świadczenia opieki zdrowotnej - informuje MZ w ocenie skutków regulacji.

Przewidziano okres 2-letniej karencji na spełnienie przez podmioty lecznicze wymagań niezbędnych do przystąpienia do sieci kardiologicznej. Co ważne, placówki mające przed wejściem w życie nowej ustawy umowę z NFZ o udzielanie świadczeń z zakresu opieki kardiologicznej, wejdą do KSK, a ich umowy z Funduszem zachowają ważność.

Pierwsza kwalifikacja zostanie przeprowadzona w ciągu 2 miesięcy od wejścia w życie ustawy, w oparciu o kryteria określone w ustawie i szczegółowe kryteria określone w przyszłości w rozporządzeniu.

Te procedury będą dostępne wyłącznie w sieci kardiologicznej

Procedury z zakresu elektrofizjologii i elektroterapii, które są w koszyku świadczeń gwarantowanych, będą po wprowadzeniu KSK realizować wyłącznie podmioty lecznicze wchodzące w skład sieci.

Z kolei w przypadku kardiologii interwencyjnej, monopol placówek należących do sieci nie będzie obowiązywać w przypadku stanów nagłych, gdy ktoś np. dostanie zawał serca i zostanie przewieziony do ośrodka spoza sieci.

Kto i jak ma monitorować jakość świadczeń kardiologicznych?

NFZ, we współpracy z Narodowym Instytutem Kardiologii będzie nadzorować jakość opieki. Projekt ustawy przewiduje też utworzenie Krajowej Rady Kardiologicznej, która będzie pełniła funkcję opiniodawczo-doradczą dla ministra zdrowia i Prezesa NFZ. Ten ostatni będzie mógł wystąpić o opinię Rady gdy np. nie będzie jasne, czy placówka spełnia warunki działania w sieci kardiologicznej.

Weryfikacja spełniania przez podmiot leczniczy kryteriów udziału w sieci na danym poziomie będzie co dwa lata. Wyjątkiem będzie weryfikacja pierwszego wykazu. Wykaz ten ma być ogłoszony w 2025 r. po zakończeniu pierwszej kwalifikacji. U placówek z tego pierwszego wykazu weryfikacja ma być już po roku.

W skład Rady ma wejść 11 osób, z tego 6. ekspertów z doświadczeniem w co najmniej jednej z następujących dziedzin medycyny:

a) kardiologia,

b) intensywna terapia,

c) zdrowie publiczne,

d) hipertensjologia,

e) rehabilitacja medyczna,

f) kardiochirurgia - w tym konsultant krajowy w dziedzinie kardiologii oraz konsultant krajowy w dziedzinie kardiochirurgii;

A do tego w radzie zasiądą:

• przedstawiciel ministra zdrowia;

• przedstawiciel NIKard;

• przedstawiciel NFZ;

• przedstawiciel Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji;

• przedstawiciel Rzecznika Praw Pacjenta.

Wspólna baza i więcej danych o leczeniu w sieci

Placówki należące do sieci kardiologicznej będą obowiązkowo przekazywać dane do systemu KSK. System ten będzie m.in. umożliwiał generowanie raportów o poziomie jakości opieki kardiologicznej w ramach KSK.

Ile ma kosztować sieć kardiologiczna? Jakie zarobki dla Rady KSK

W pierwszym roku działanie sieci ma kosztować 3,39 mln zł, z czego 2 mln wyłoży NFZ, a resztę resort zdrowia.

W kolejnych latach roczny koszt oszacowano na 17,87 mln zł, z czego kilkanaście proc. (1,87 mln zł) wykładać będzie ministerstwo.

Po stronie kosztów, na kwotę tą składać się mają:

• koszty wynagrodzeń w centrali i oddziałach wojewódzkich NFZ (2 etaty w centrali NFZ i po 1 w każdym oddziale wojewódzkim) – ok. 2 mln zł rocznie w latach 2026–2034;

• koszty wynagrodzeń w Ministerstwie Zdrowia (4 etaty) – ok. 480 tys. zł rocznie w latach 2026–2034;

• koszt funkcjonowania Rady (wynagrodzenie dla 11 członków za udział w posiedzeniu szacunkowo maksymalnie 3 500 zł za posiedzenie, ale nie więcej niż 10 500 zł miesięcznie), szacunkowo minimum 10 posiedzeń rocznie, maksymalnie 36 spotkań rocznie – maksymalnie 1 mln 386 tys. zł (wyliczono to na wzór wynagrodzeń członków Krajowej Rady Onkologii, Rady ds. Taryfikacji i Rady Przejrzystości AOTMiT);

• koszty ryczałtu dla ośrodka koordynującego KSK - zadania w obszarze monitorowania jakości opieki kardiologicznej. Sposób ustalenia wysokości ryczałtu zostanie określony rozporządzeniu MZ. Oszacowano, że wysokość ryczałtu dla ośrodka koordynującego wyniesie ok. 2 mln zł rocznie;

• koszty stosowania w rozliczeniach z NFZ współczynników korygujących będzie lepiej znany, gdy MZ ustali ów współczynnik w rozporządzeniu. Na podstawie danych z pilotażu Krajowej Sieci Kardiologicznej w I. poł 2024 r. prognozuje się koszty roczne w wysokości ok 12 mln zł.

Projekt ustawy dostępny jest tutaj